نایروبی، کنیا – با انتشار نتایج انتخابات ریاست جمهوری کنیا، مشتریان رستورانی در الدورت، 150 مایلی شمال نایروبی، پایتخت، پنجشنبه شب به شش صفحه تلویزیون خیره شدند که نتایج رقابت رسانه های خبری کنیا را نشان می داد. . .
با 90 درصد آرا، دو رقیب اصلی، ویلیام روتو و رایلا اودینگا، تنها چند هزار رای با هم فاصله داشتند. هر کدام حدود 49 درصد آرا را به خود اختصاص دادند.
کندی اورنگی، پرستار بیمارستانی که دو تلفن همراه را در دست می‌گیرد، می‌گوید: «مردم آنقدر متشنج هستند که حتی نمی‌توانند درست فکر کنند.»
سپس شمارش ها متوقف شد.
ناگهان، میلیون‌ها کنیایی که از زمان رای‌گیری روز سه‌شنبه به تلویزیون، رادیو و تلفن‌های خود چسبیده بودند، در تاریکی درباره آخرین نتایج رقابت گردن و گردن ریاست‌جمهوری که کشور را فراگرفته بود و بسیار فراتر از آن مورد بررسی قرار می‌گیرند، در تاریکی قرار گرفتند. .
روز جمعه، سازمان های خبری کنیا توضیحات مختلفی برای توقف شمارش خود ارائه کردند، از جمله ترس از هک شدن و تمایل به “همگام سازی” نتایج آنها.
اما برای بسیاری از کنیایی‌ها، به نظر می‌رسید که آنها سردرگم شده‌اند و از اعلام برنده در یک نبرد سیاسی پرمخاطره که آقای او را درگیر می‌کند، طفره رفته‌اند. روتو، معاون رئیس جمهور کشور، علیه آقای. اودینگا، یک کهنه سرباز سیاسی که برای پنجمین بار برای ریاست جمهوری نامزد می شود.
اکنون، رای دهندگان باید به انتظار میخکوب کننده خود ادامه دهند. مقامات می گویند که احتمالاً یکشنبه، در اولین فرصت، قبل از اینکه کمیسیون انتخابات بتواند یک برنده رسمی در رقابت را اعلام کند و بداند که آیا هر یک از نامزدها می تواند از آستانه 50 درصدی که برای جلوگیری از دور دوم انتخابات لازم است عبور کند، خواهد بود.
خطرات در این انتخابات برای کنیا، یک نیروگاه در شرق آفریقا با سابقه اخیر انتخابات پرتلاطم، زیاد است. اما در زمانی که اقتدارگرایی در سراسر آفریقا و جهان در حال پیشرفت است، فراتر از آن نیز به عنوان یک آزمون تورنسل برای دموکراسی طنین انداز می شود.
سفارت های ایالات متحده و 13 کشور غربی در بیانیه ای در آستانه انتخابات اعلام کردند: «کنیا لنگر ثبات، امنیت و دموکراسی است – نه فقط در منطقه، یا در این قاره، بلکه در سراسر جهان». .
کمیسیون ملی انتخابات که به دلیل انتقاد از ناکامی های خود در رای گیری های قبلی، تمام تلاش خود را کرد تا این انتخابات را به یک انتخابات نمونه تبدیل کند.
این کمیسیون با بودجه ای بالغ بر 370 میلیون دلار، یکی از بالاترین هزینه های رای دهنده در جهان، برگه های چاپی کاغذی را از اروپا تهیه کرد که دارای ویژگی های امنیتی بیشتری نسبت به اسکناس های پول کنیا بود. این شرکت از فناوری بیومتریک برای شناسایی رای دهندگان با اثر انگشت و تصاویر آنها استفاده کرد.
جانی کارسون، سفیر سابق ایالات متحده در کنیا که به عنوان ناظر انتخابات خدمت می کند، گفت: کمیسیون انتخابات “کار بسیار حرفه ای انجام داده است.” سیستم بیومتریک “بهتر از آنچه بسیاری از مردم پیش بینی می کردند کار کرد و ثابت کرده است که یک مدل مفید برای ساختن است.”
آنچه ما قبل از استفاده از منابع ناشناس در نظر می گیریم.
منابع چگونه اطلاعات را می دانند؟ انگیزه آنها برای گفتن به ما چیست؟ آیا آنها در گذشته قابل اعتماد بودن را ثابت کرده اند؟ آیا می توانیم اطلاعات را تایید کنیم؟ حتی با وجود این پرسش‌ها، تایمز از منابع ناشناس به عنوان آخرین راه‌حل استفاده می‌کند. گزارشگر و حداقل یک سردبیر هویت منبع را می دانند.
این کمیسیون طی چند ساعت پس از بسته شدن رای‌گیری در روز سه‌شنبه، شروع به ارسال نتایج آنلاین از بیش از 46000 شعبه رای‌گیری کرد، اقدامی برای شفافیت رادیکال با هدف جلوگیری از ترس از تقلب احتمالی.
اما در شمارش، همه چیز کاملاً طبق برنامه پیش نرفت.
ثابت شده است که تصمیم کمیسیون انتخابات برای ارسال نتایج به صورت آنلاین – به رسانه های خبری اجازه می دهد تا اولین آمارگیری غیر رسمی نتایج را انجام دهند – مشکل ساز است. سازمان‌های رسانه‌ای در توالی‌های متفاوتی با هم مقایسه می‌کردند، که منجر به گزارش‌های متناقض درباره اینکه چه کسی پیشرو بود، شد.
این موضوع انتقاد ناظران بین‌المللی و محلی مانند کمیسیون حقوق بشر کنیا را برانگیخت که گفت که آمارهای متفاوتی وجود دارد. باعث می شود “گیجی، اضطراب، ترس، بی قراری.”
با افزایش اعداد، رقابت بین آقای. روتو و آقای اودینگا بسیار تنگ‌تر از آن چیزی بود که اکثر کنیایی‌ها پیش‌بینی می‌کردند. در آستانه انتخابات روز سه شنبه، چندین نظرسنجی نشان داد که آقای. اودینگا با سرب راحت.
پس از انتخابات، شمارش رسمی کمیسیون به کندی انجام شد، زیرا کارگران نظرسنجی مجبور بودند برگه های کاغذی نتایج را از 46229 محل رای گیری به مرکز ملی شمارش در نایروبی منتقل کنند. سپس کارگران کمیسیون مجبور شدند اوراق را در برابر پایگاه داده آنلاین تصاویر همان برگه ها تأیید کنند.
این تأخیرها به این معنا بود که تا پنجشنبه شب مشخص شد که اولین نشانه برنده احتمالاً از رسانه های خبری – نه کمیسیون انتخابات – یک حرکت حساس سیاسی در کشوری بود که رسانه ها می توانند در معرض دخالت شدید دولت قرار بگیرند. .
فلیکس اودیامبو اوور، مدیر اجرایی مؤسسه قانون و حکومت انتخاباتی آفریقا، یک موسسه غیرانتفاعی که به تهیه دستورالعمل‌ها برای نقش رسانه‌های خبری در انتخابات کمک کرد، در مصاحبه‌ای گفت که گروه‌های رسانه‌ای برای جلوگیری از یک وضعیت دشوار از این کار خارج شدند.
او گفت: «فکر می‌کنم آنها به این نتیجه رسیدند که بهتر است منتظر بمانند تا کمیسیون انتخابات کنیا «برخوردار شود».
برخی دیگر به فشار مستقیم دولت برای پایان دادن به شمارش اشاره کردند. سه خبرنگار گروه رسانه ملت که خواستند نامشان فاش نشود، در مورد موضوعات حساس داخلی صحبت کردند، گفتند که مقامات دولتی سردبیران خود را تحت فشار قرار داده اند تا این گزارش را متوقف کنند، زیرا به آنها گفته شد که باعث ایجاد سردرگمی در بین مردم شده است.
روز جمعه، موتوما ماتیو، سردبیر گروه رسانه‌ای ملت، در مقاله‌ای در روزنامه نیشن توضیح داد که جمع‌بندی به چه کار دشواری تبدیل شده است.
«ما فقط ارقام را محاسبه نمی کنیم. ما همچنین سعی می کنیم ایمن نگه داریم، باز، خودمان را ورشکست نکنیم، از چنگال گروه های با نفوذ دور بمانیم و داده های خوب و پاکی را ارائه کنیم.»
دیوید اومویو، رئیس شورای رسانه ای دولت کنیا در بیانیه ای گفت: “هیچکس از کسی نخواسته است که از محاسبه و پیش بینی نتایج جلوگیری کند.”
تنها آمارهای غیررسمی توسط سازمان های خبری خارجی – بی بی سی و تلاش مشترک رویترز و گوگل – انجام می شد. اما آنها بر اساس مجموعه ای از نتایج حوزه انتخابیه بودند که تا نیمه شب جمعه، تنها 75 درصد پیشرفت داشتند.
این امر می‌تواند مردم کنیایی را منتظر نتایج نهایی، برای یافتن اینکه چه کسی رئیس‌جمهور بعدی آنها است، یا اینکه آیا کشور به دور دوم می‌رود و باید یک ماه بعد تمام تمرین اضطراب‌آور را تکرار کنند، قرار دهد.
دکلن والش گزارش از نایروبی، و عبدی لطیف دهیر از الدورت، کنیا گزارش شده است.
