فرارو | کلمه آزاد ممنوع!

در پی این واقعه علیقلی خان که وزیر تلگراف ناصرالدین شاه بود با اجازه محقق قبلی و برای تشویق و آشنایی مردم دستور تلگراف داد تا همه بتوانند چند روزی رایگان و بدون تلگراف از تلگراف استفاده کنند. آنها پیام های خود را برای دوستان و مردم شهرهای دیگر ارسال می کردند. مردم به این دعوت عمل کردند، ارواح شیطانی و چیزهای دیگر را فراموش کردند و به تلگراف رفتند. در این روزها درد و دلی بود، مقدمه و سلام، خنده و خنده و دغدغه بود که از مشهد به تبریز و از تبریز به اصفهان و شهرها می رفت و پاسخ هایی هم داشت که می پرسیدند.

قاصد که فهمیده بود مقصودش محقق شده و مردم به تلگراف علاقه مند هستند، دستور داد که روی کاغذی با حروف بزرگ بنویسند: «از این پس نامه ها رایگان پذیرفته نمی شوند و حق ارتباط باید باشد. پرداخت شود» و بالای تلگرافخانه ها نصب کردند. از آن به بعد هر وقت یک نفر برای گرفتن تلگراف به تلگرافخانه می رفت، متصدی تلگراف می گفت: نامه مجانی نداریم. به این ترتیب عبارت معروف «آزادی بیان» که مردم در میان دعواها و دعواهای لفظی مثل کپی و حرف زدن به آن اشاره می کنند، به معنای منفی تبدیل شده است که گفتار همه ارزش و معنا ندارد، گفتار آزاد است.